Proizvodi

1-(2,3-ksilil)piperazin monohidroklorid, takođe poznat kao 2,3-dimetoksifenilpiperazin hidrohlorid, je hemijsko jedinjenje sa različitim primenama u farmaceutskim istraživanjima i razvoju.Ovo jedinjenje se prvenstveno koristi kao intermedijer u sintezi različitih bioaktivnih molekula. Jedna od glavnih upotreba 1-(2,3-ksilil)piperazin monohidrohlorida je njegova uloga u izgradnji molekula koji ciljaju na centralni nervni sistem.Ugrađivanjem 2,3-dimetoksifenilpiperazina u molekule lijeka, istraživači mogu modificirati njihovu hemijsku strukturu, poboljšavajući njihova farmakološka svojstva i poboljšavajući njihov afinitet i selektivnost za specifične receptore. Nadalje, pronađen je 1-(2,3-ksilil)piperazin monohidroklorid da posjeduje afinitet za različite neuronske receptore, uključujući serotoninske i dopaminske receptore.Ovo svojstvo je izazvalo interesovanje za njegovu potencijalnu upotrebu kao alata za proučavanje i razumevanje različitih neuroloških poremećaja i psihijatrijskih stanja.Istražujući interakcije ovog jedinjenja s receptorima, istraživači mogu steći vrijedan uvid u osnovne mehanizme ovih stanja, što može pomoći u razvoju novih terapijskih intervencija. Istraživanja su također pokazala da 1-(2,3-ksil)piperazin monohidroklorid pokazuje antimikrobno djelovanje protiv određenih bakterija i gljivica.Ova sposobnost je dovela do njegovog istraživanja kao potencijalnog prethodnika u razvoju antimikrobnih agenasa.Modifikacijom njegove strukture ili ugradnjom u druge molekule, istraživači mogu potencijalno stvoriti snažnije i efikasnije lijekove za liječenje mikrobnih infekcija. Važno je napomenuti da se sa 1-(2,3-ksilil)piperazin monohidrokloridom treba postupati oprezno i u skladu sa odgovarajućim sigurnosnim protokolima.Poznavanje sigurnosnih listova i korištenje odgovarajuće zaštitne opreme su od suštinskog značaja za sigurno rukovanje i minimiziranje svih potencijalnih rizika povezanih s ovim jedinjenjem. Ukratko, 1-(2,3-ksilil)piperazin monohidroklorid je svestrano jedinjenje sa značajnom primjenom u farmaceutska istraživanja.Njegova upotreba kao intermedijera u sintezi lijekova omogućava razvoj molekula s potencijalnom terapijskom primjenom u centralnom nervnom sistemu.Osim toga, njegov afinitet prema neuronskim receptorima i antimikrobna svojstva čine ga vrijednim alatom u proučavanju neuroloških poremećaja i zaraznih bolesti.Međutim, morate biti oprezni kada radite s ovim spojem kako biste osigurali sigurnost i smanjili potencijalne opasnosti.